Dünyanın başlangıcında ilk insan topluluğunun masalı bu. İkizler ülkesi.
Bu ülkede sadece ikizler bulunurdu. Her ailenin mutlaka ikizleri olurdu. Bunlardan biri iyiydi, içinde biraz kötülük bulunurdu ve diğeri kötüydü, içinde biraz iyilik bulunurdu. Bu dengenin bozulmamasına dikkat ettikleri için oldukça mutlu, birbirleriyle barışık yaşarlardı. Ama krallıkta asla iyi kötü kavramları kullanılmazdı.
Ülke barış içindeydi ama yönetim halkın alıştığı gibi ikizler tarafından yönetilmiyordu. Ufak bir aşk hatası yüzünden ülkeyi yöneten TEK bir kral vardı.
Kralın hikayesi şöyledir:
Ülkeyi iyi kral ve kötü kral yönetirmiş. Aralarında bir anlaşmazlık yokmuş ama evlilikleri ülke geleneklerine göre oldukça sıra dışı ve sorunluymuş. İyi kralla iyi kraliçe, kötü kralla kötü kraliçe evliymiş. Bu ülke için imkansız olanı yaratmışlar. Tüm denge bozulmuş. Her iki ailenin de tek çocuğu olmuş. Biri iyiliğe adını verebilecek kadar iyi, diğeri şeytanı süründürecek kadar kötüymüş. Bunlar kuzen olmalarına rağmen ikizlermiş.
Yıllarca pek sorun çıkmadan iyi kralın elinde yönetilmiş ülke. Ama kötü kuzen her zaman tetikte bekliyormuş. Bir gün krallıkta isyan çıkmış. Nedeni: yeni moda bir adetmiş; orijinal olmak. İkizler günlerce, neden sen benim gibisin? Niye benim giydiklerimi giyiyorsun? Diye kavga ediyorlarmış. Sonunda kral halkını toplayıp bir konuşma yapmaya karar vermiş. Toplamış halkını meydana ve tarihi bir hata olan konuşmasını yapmış.
- “Sevgili halkım lütfen birbirinize iyi ve hoşgörülü davranın.”
İşte o an kıyamet kopmuş. İyiler; “ iyilik erdemdir. Herkes nasıl iyi olur?” diye, kötülerse; “bizden nasıl iyi olmamızı beklerler?” diye isyan etmişler. Fırsat bu fırsat kötü kuzen iyi kralı devirmiş ve tahta geçmiş. İsyanlar devam ederken kötü kral bir icadını çıkarmış ortaya: “bir ayna”.
Halkını meydana toplamış ve icat ettiği şeyi tanıtmaya başlamış.
- “Sevgili halkım, bu bir aynadır. Cama benzer ama arkası görünmez. Şimdi size sadece düz beyaz bir cam gibi görünen bu şeyin içi dolunca görüntüler meydana gelecek.” Demiş.
Halk heyecan içindeymiş. Kötü kral haince bir kahkaha atmış ve ordusuna bütün iyileri toplayıp aynalara hapsetmesini söylemiş.
İşte o gün bu gündür insanoğlu sonsuz kötülüğe mahkumdur. Aynaya her baktığında iyi yüzünü ona gülümsüyor bulur.
