Aşağıdaki öyküyü, 90'ların başında Montrey, Californiya'da düzenlenen bir
Stephen Levine atölyesinde katılımcılardan biri bizlerle paylaşmıştı :
Genç bir çift terapistlerine üç yaşındaki kızlarından gelen hayli tuhaf buldukları bir rica üzerine danışıyorlardı. Anne ikinci hamileliğinin sonlarına doğru gelirken, kızı tekrar tekrar yeni gelmekte olan erkek/kız kardeşiyle yalnız konuşmak istiyordu.
Bu küçük kız normal ve ılımlı bir çocuk gibi göründüğünden ve evde iç-haberleşme düzeneği olduğundan, terapist ve genç çift, yeni çocuk gelip işler bir düzene oturduğunda küçük kızın isteğine izin vermenin olası
olacağına karar verdiler.
Yeni oğlan bebek bir kaç haftalık olduğunda, küçük kız annesine rica ettiği şeyi artık yapıp yapamayacağını sordu. Anne kabul etti ve yatak odasına geçip iç-haberleşme'den dikkatle dinlemeye başladı. Kızlarının bebeğin yatağına yürüdüğünü ve yeni kardeşine şunları söylediğini duydular : "Bebek, bebek, lütfen... bana Tanrı'yı anlat! Unutmaya başlıyorum!"
